Abym nie była gołosłowna z tym podnoszeniem nas i tuleniem do swojego policzka 🙂 W ks. proroka Ozeasza czytamy ożywione Duchem Świętym Słowo Boga Żywego; "Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę – schyliłem się ku niemu i nakarmiłem go” (11:4). Wspaniałe poròwnanie Miłości Boga do nas, jak i my podnosimy własne dzieci i tulimy do swojego policzka 🙂❤️ Ale dzieci tupią, kopią, pędzą gdzie popadnie, same... i w końcu z poobdzieranymi kolanami, z wielkim płaczem, z powrotem biegną do rodzicòw- do mamy lub taty, a oni wciąż na nowo podnoszą i tulą swoje dziecko do swojego policzka. Ale jest też inne Słowo mòwiące o tym, że choćby nas i matka i ojciec opuścili- czyli ci najbliżsi, choćby nas Ciebie, Ciebie, Mnie w s z s c y o o u ś c i l i , to On Bòg, Abba nasz Stworzyciel NIGDY NAS NIE OPUŚCI...NIGDY- zawsze możemy przyjść do Niego, On czeka na nas, jak ojciec wyczekiwał swego syna, ktòry roztrwonił swòj majątek ( syn marnotrawny). On czeka, On działa w naszym życiu, mòwi do nas wszelkimi sposobami, pochyla się nad nami. On nas Miłuje. Miłosierdzie Jego NIE MA GRANIC❤️ <