Wiara, Ufność

Z mojego notatnika 2014 rok Napiszę Ci taką powiedzmy przypowieść 🙂 Kiedyś còrka miała z matematyki kupe zadań zadanych, takich dość trudnych. I miała problem z jednym. Ja mówię, że teraz nie mogę jej pomóc ze względu na moje samopoczucie, mąż był zmęczony więc zrobiłam zdjęcie tego zadania i wysłałam mojemu bratu, który wykłada fizykę, po paru sekundach przesyła wynik jeszcze nie rozwiązując. Dokładnie napisał, że widzi, że to będzie taki a taki wynik, a jutro to rozpisze. Dodał tylko, że trzeba to uprościć. Byłam zdumiona, a on napisał, że jak się siedzi w tym 25 lat, to już zwyczajnie się to widzi. Było to proste jak budowa cepa dla niego. Dla mnie jak spojrzałam na to zadanie pierwszy raz, to wydawało mi się ono, jak poplątany motek wełny, ale jak zobaczyłam komendę "trzeba uprościć", to wzięłam to zadanie i rozwiązałam. To jest taka przypowieść na nasze czasy. Kto używa wiary/ ufności codziennie na każdym kroku latami, to ten ktoś widzi wszystko, więcej niż nasze oczy. Kto używał wiary/ ufności kiedyś tam, ale ją zapomniał, to wystarczy jakiś "zapalnik" i CHWYCI TO MOMENTALNIE, ale kto nie używał wiary i nie używa choć ma miarę wiary, to trzeba się uczyć od podstaw 2+2=4 i tak codziennie, aż dojdzie do skomplikowanych wyrażeń, aż jego wiara będzie jak ziarno gorczycy. Ważne by nie wątpić, nie kwestionować, nie filozofować , tylko używać tej UFNOŚCI/ wiary, którą się ma, a czasem potrzebujemy pomocy. Nie wiem czy fajna przypowieść, ale do mnie przemawia i postanowiłam się podzielić bacząc na pokorę w sercu.I wszystko za sprawą Ducha Świętego. Odpowiedź:GM : "Super przykład🙂" EW.🙂❤️❤️❤️